همیشه نه! اما چند بار، توی ورودی های حرم امام رضا علیه السلام، همون قسمت هایی هایی که خادم ها زائرها رو بازرسی می کنند وقتی نوبت من می رسید خانمی که می خواست کیفم یا خودم رو بازرسی کنه خیلی با خضوع و احترام بهم می گفت: ببخشیدا، مسئولیت داریم  و ازین حرفها

برام تعجب آور بود چون از بقیه عذرخواهی نمی کردند، البته با همه خیلی با محبت و صبور برخورد می کردند اما این احترام خیلی خاص فقط برای من بود.

دیگه داشتم شک می کردم نکنه شبیه یکی از مقامات بسیار بلندمرتبه ایم و خودمون خبر نداریم! 

تا اینکه بالاخره یکی از خانم ها بعد از اینکه بازرسی اش تموم شد و گفت بفرمایید! یه جمله گفت که دلیل این رفتارها برایم کشف شد:

- چقدر خانووم! با اون حجاب خوشگلش.

آهاااان!

پ.ن. چادری ها می دونند وقتی یک خانم از نوع خادم امام رضا علیه السلام این صفت رو برای چادر به کار می بره یعنی چقدر آداب چادر زیبا رعایت شده در عین مرتب بودن.

برای چادرم نوشت: چقدر عزیزی تو! چقدر وقار و احترام و زیبایی همراه تو هست، غم نیست اگر هرکسی  ارزشمند بودنت را نبیند. شاکرم افرادی شکوه تو را درک می کنند که چشمهاشون رو پاک نگه می دارند و هر روز با دیدن گنبد امام رئوفم نگاهشون زیبابین تر می شه

نکته نوشت: توی حرم امام رضا علیه السلام همه چادر سرشون می کنند اما چادری بودن فقط به چادر رو سر انداختن نیست. هرقدر آدابش را بیشتر رعایت کنیم ارمغانهایش را بیشتر می یابیم. از صمیم دلم برای خودم و برای همه ی خواهرانم ایمانی ام دعا میکنم چادرهایمان روز به روز بیشتر تاج بندگی مان باشد.

خلاصه نوشت: چادر نشان بنده بودن من است برای خدا و چه مقامی از این بالاتر ! مراقب حفظ قداستش باشیم.